Work from Paros Poetry and Translation Symposium 2014: Angelos Sakkis
Going Back
We say we’re going back
to see family and friends
visit the old country. What we do
is make pilgrimage to places
that knew us when we were young,
places that witnessed our coming of age
when we were small and the world was
this huge affair we wanted a piece of.
Much of what we travel far to see
again and again, is long gone,
already was becoming a dead form
even while it was forming us,
existing now only in memory.
All we ever see these days is
a shadow of what once was everything.
We are always surprised at the shrinkage,
at how the whole world keeps diminishing
and how we keep growing smaller.
Isolation
She lived her last years
resigned to bitter isolation
having gradually lost
her sight and hearing and
all her six boys to America.
Still had her husband
Partner for this hard lifetime
–in spite of the falling darkness
she still kept house for him– she also
had her two loving daughters nearby,
but missed the boys terribly.
Close to the end she could only
imagine hearing their voices
when they would call from overseas;
even that much made her happy.
Doubting the Word
“If we doubt the name, on what foundation
can we then build a language we can trust?”
He asks [we’re having this conversation
in absentia, he just doesn’t know it yet],
or if you can’t trust the word [what then?].
Well, isn’t that the point? That you can’t quite
trust the word, meaning always keeps shifting
and language evolves. Have to keep on
making it all up as we go, again and again.
Sometimes getting it right and sometimes
[especially when lucky, or crafty, or modern]
by getting it wrong undoing a Gordian Knot.
We translate from then to now, knowing
all translation is only approximation at best.
We receive the word, any word, even ‘the word’
perhaps on faith, somewhat at face value and
pass it through the alembic of personal experience
keeping in mind the inevitable discount. We try to
get back to first writings, to get to an original
therefore sterling meaning, the very word ‘try’
implying actually a getting to is nearly impossible
at least in the kind of verbal formula(tion)
[Achiles and the tortoise all over again].
It’s either the word [work?] of the one God
or the polytheism of multiple versions
the infinity of that house of mirrors and
if indeed this is about meaning, how can we
seriously talk about meaning in this fractal world?
Angelos Sakkis
*********************************************************************************************************************
NOTE: The translations below are works-in-progress
ΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΠΙΣΩ
Λέμε ότι γυρνάμε πίσω
να δούμε την οικογένεια και τους φίλους
την πατρίδα. Αυτό που κάνουμε όμως
είναι ένα προσκύνημα στους τόπους
που μας ήξεραν όταν ήμασταν νέοι·
τόποι μάρτυρες στο μεγάλωμά μας
όταν ήμασταν μικροί κι’ ο κόσμος τεράστιος
κι’ ένα κομμάτι του το θέλαμε για μας.
Πολλά απ’ όσα ήρθαμε από μακριά να δούμε
ξανά και ξανά, χάθηκαν εδώ και καιρό
είχαν ήδη γίνει πουκάμισο αδειανό
από τότε ακόμη που μας σχημάτιζαν
μόνο στη μνήμη υπάρχοντας τώρα.
Όλο αυτό, που σήμερα βλέπουμε, είναι
μια σκιά απ’ ότι κάποτε υπήρξε το παν.
Μας ξαφνιάζει πάντα πως τα πράγματα μαζεύουν
ότι ολόκληρος ο κόσμος συνεχίζει να μικραίνει
ότι κι’ εμείς δεν παύουμε να μικραίνουμε.
Translator/Μεταφραστής:
Angelos Parthenis / Άγγελος Παρθένης
ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ
Έζησε τα τελευταία της χρόνια
παραδομένη σε σκληρή απομόνωση
χάνοντας σιγά-σιγά
την όραση και την ακοή της και
όλα τα έξη αγόρια της στην Αμερική.
Είχε ακόμη τον άντρα της, σύντροφο
σ’ αυτή τη δύσκολη πορεία στη ζωή
-και παρά το σκοτάδι που έπεφτε
συντηρούσε ακόμη το σπίτι γι’ αυτόν-
είχε και τις αγαπημένες της δυο κόρες κοντά
αλλά τ’ αγόρια της, της έλειπαν αφόρητα.
Κοντά στο τέλος, τις φωνές τους
-όταν καλούσαν από κει μακριά-
μπορούσε μόνο να φαντάζεται ότι τις ακούει·
αλλά κι’ αυτό το ελάχιστο, τη γέμιζε χαρά.
Translator/Μεταφραστής:
Angelos Parthenis / Άγγελος Παρθένης
ΑΜΦΙΣΒΗΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΛΕΞΗ
«Αν αμφισβητήσουμε το όνομα, σε τι βάση τότε
μπορούμε να δομήσουμε μια γλώσσα που εμπιστευόμαστε;»
ρωτάει – πιάσαμε αυτή τη συζήτηση
εν τη απουσία του· αυτός δεν το ξέρει ακόμη –
ή αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς τη λέξη (τότε τι;)
Λοιπόν, αυτό δεν είναι το ζήτημα; Δεν μπορείς εντελώς
να εμπιστευτείς τη λέξη, εννοώντας ότι αλλάζει συνεχώς
κι η γλώσσα εξελίσσεται. Πρέπει να συνεχίσεις
μ’ αυτή την πρακτική της επινόησης, ξανά και ξανά
κάποτε κάνοντάς το με το σωστό τρόπο και κάποτε
(ειδικά αν είσαι τυχερός, ή πονηρός, ή μοντέρνος)
κάνοντάς το με τον λάθος τρόπο, λύνοντας έτσι το Γόρδιο Δεσμό.
Μεταφράζουμε από το τότε στο τώρα, ξέροντας:
κάθε μετάφραση είναι μια απλή προσέγγιση στην καλύτερη περίπτωση.
Μας δίνεται μια λέξη, όποια λέξη, ακόμα και ¨η λέξη¨
κάποτε εγνωσμένης αξίας, κάποτε καλή τη πίστει
και την περνάμε απ’ τη Λυδία λίθο της προσωπικής εμπειρίας
έχοντας κατά νου την αναπόφευκτη έκπτωση. Προσπαθούμε
πηγαίνοντας πίσω στις πρώτες γραφές, ν’ αγγίξουμε ένα αρχικό
και γι’ αυτό γνήσιο νόημα, ‘όμως η ίδια η λέξη ¨προσπαθούμε¨
υπονοεί ότι το φτάσιμο εκεί είναι σχεδόν αδύνατο
τουλάχιστον με τη μορφή της λεκτικής φόρμας-διατύπωσης
(ο Αχιλλέας και η χελώνα ξανά πάλι).
Είτε είναι η λέξη (το ψάξιμο;) για τον ένα Θεό
ή η πολυθεΐα των πολλαπλών εκδοχών
η απειρία των ειδώλων σ’ αυτό το δωμάτιο με τους καθρέφτες
–αν πραγματικά πρόκειται για το νόημα– πώς μπορούμε
να μιλάμε σοβαρά για νόημα σ’ έναν κόσμο των φράκταλς;
Translator/Μεταφραστής:
Angelos Parthenis / Άγγελος Παρθένης
Recent Comments