Work from Paros Poetry and Translation Symposium 2014: Petros Lygizos
Ιδιοκτησίες και φόβοι
Έχω γκρίζα μαλλιά που αραιώνουν
ένα βλέμμα στο παρελθόν
κι ακόμη φωνές ανθρώπων που χάνονται.
Έχω υποσχέσεις και νόθες προσδοκίες
ιδιοκτησίες δανεικές από περασμένα καλοκαίρια.
Κοιμάμαι πάντα με τα ρούχα
έτοιμος να τρέξω
όταν το γήρας με ξυπνήσει απότομα.
Στο κρεβάτι, πλάι μου, έχω το πρώτο μου τετράδιο
όταν άθελά μου, μάθαινα να συλλαβίζω.
Στα κιτρινισμένα χαρτιά,
οι αυστηρές παρατηρήσεις της δασκάλας.
Σαράντα χρόνια μετά,
παρά τα τόσα δάκρυά μου,
παραμένω αναλφάβητος…
Έχω γκρίζα όνειρα που πυκνώνουν
ένα βλέμμα που φοβάται το μέλλον
ένα χαμόγελο που υποκύπτει στη δεσποτική βροχή
κι ακόμη, τον βροντερό βηματισμό του χρόνου.
Κοιμάμαι πάντα
με την πολυτελή φορεσιά της αυταπάτης
πως –επί τέλους- θα μάθω να συλλαβίζω.
Κι όταν ξυπνώ,
ζαλισμένος μες την αχλύ της νυχτερινής μου περιπλάνησης
ανάμεσα σε φωνήεντα και σύμφωνα που δεν ειπώθηκαν ποτέ,
βαδίζοντας μηχανικά στο επώδυνο δωμάτιο της λήθης
νιώθω το μοναδικό μου σύντροφο να μ’ ακολουθεί:
το φόβο πως, αφού όταν ήμουνα παιδί, δεν μορφώθηκα σωστά,
ποτέ μου να γράφω δεν θα μάθω
στη γλώσσα των ονείρων…
Πέτρος Λυγίζος
*********************************************************************************************************************
NOTE: The translation below is a work-in-progress
Properties and fears
I’ve got thinning gray hair
a gaze to the past
also the voices of people who are vanishing.
I’ve got promises and spurious expectations
properties borrowed from summers past.
I always sleep with my clothes on
ready to run
when old age suddenly awakes me.
In my bed, next to me, I’ve got my first exercise book
when I was learning unwittingly to read.
On the yellowing pages
the teacher’s stern remarks.
Now, forty years later,
in spite of all my tears,
I remain illiterate…
I’ve got thick-growing gray dreams
a gaze afraid of the future
a smile that succumbs to the tyrannical rain
and also, the thundering march of time.
I always sleep
in the luxurious suit of self delusion
that—finally—one day I will learn to read.
And when I wake up,
dazed in the haze of my night wanderings
among vowels and consonants that remained unsaid
mechanically stepping toward the painful chamber of forgetfulness
I feel my sole companion following me: The fear
that, since I never got properly educated when little
I’ll never learn to write
the language of dreams…
Translation / Μετάφραση:
Petros Lygizos / Πέτρος Λυγίζος
Recent Comments