Work from Paros Poetry and Translation Symposium 2014: David Clarke
Boats
after George Seferis
Those white ones and the ones the colour of yellow earth,
or blacks as damp ashes, blue like the Holy Virgin’s mantle;
tacked together from blistered timbers, or strung with blades of oak,
so the ocean plays them like shivering harps –
otherwise, wedges of bolted steel which open the waves;
the boats which carry jugs of perfumed wine,
swite chunks of marble, batteries and plastic shoes,
censored tracts, and so many pots
whose mouths are stopped with wax or clay,
vouched with seals of Mycenaean merchants,
others with dubious certificates of provenance;
also, the harried bodies of chancers and exiles
-Africans, Syrians, Persians-
pressed in greasy engine rooms,
or reading their prospects from a billow of sail,
or lulled by the muscular creak of oars.
I wish them all safe harbours.
Sword-Swallowing for Beginners
Start by flicking the fleshy switch at the back
of your throat. When you’ve thrown up a dozen times,
you’ll find the impulse subsides – you can sit for hours
with a knuckle softly pressed inside your head,
watching rolling news of the war. Insert spoons,
knitting needles, a length of plumber’s pipe.
Stare at the ceiling, your jaw loose as a gorging
python’s, and try to conjure those shocks that pass
through the body, but leave it intact – the rasp of panicked
breath, the whump of a nearby explosion, a scream.
Or think of the soldier who coughed up a sleeping bullet,
shrapnel burrowing out of a human thigh
to freedom. By then you’ll be ready to take a blunted
bayonet, silver and slick with spit. Arrange
your body around that deathly spindle,
repeat to yourself – I am unharmed. Unharmed.
David Clarke
*********************************************************************************************************************
NOTE: The translations below are works-in-progress
ΚΑΡΑΒΙΑ
με τον τρόπο του Γιώργου Σεφέρη
Εκείνα τα λευκά και τ’ άλλα στο χρώμα το κίτρινο της γης
το μαύρο της βρεμένης στάχτης, το γαλάζιο του πέπλου της Παναγιάς·
σκαριά με φουσκαλιασμένα ξύλα, με δρύινες τραβέρσες αρμοσμένα
έτσι, σαν παλλόμενες άρπες, το πέλαγο τις παίζει –
ή αλλιώς, σφήνες από ορμητικό ατσάλι που σκίζουν τα κύματα·
τα καράβια, κανάτες με μυρωδάτο κρασί κουβαλώντας
ωραία κομμάτια μάρμαρου, πλαστικά παπούτσια, μπαταρίες
λογοκριμένα φυλλάδια και πολλά πολλά δοχεία
με στόματα σφραγισμένα με κερί με πηλό
με σφραγίδες εγγύησης από εμπόρους των Μυκηνών
κι’ άλλα με αμφίβολης προέλευσης χαρτιά·
κουβαλώντας τυχοδιώκτες και πρόσφυγες, τα κυνηγημένα τους κορμιά
–Αφρικανούς, Σιρούς, Πέρσες–
στοιβαγμένους μέσα στη λίγδα σε αμπάρια μηχανών
διαβάζοντας την τύχη τους στο κυμάτισμα των πανιών
ναρκωμένους απ’ το δυνατό τρίξιμο των κουπιών.
Τους εύχομαι όλους, ένα λιμάνι ασφαλές.
Translation / Μετάφραση:
Angelos Parthenis / Άγγελος Παρθένης
ΚΑΤΑΠΟΣΗ ΣΠΑΘΙΩΝ ΓΙΑ ΑΡΧΑΡΙΟΥΣ
Ξεκινίστε γυρίζοντας το σαρκόδη διακόπτη στο πίσω
μέρος του λαιμού. Αφού κάνετε εμετό μια ντουζίνα φορές,
διαπιστώνετε πως η ανάγκη υποχωρεί—καθίστε για ώρες
με μια γρωθιά πιεσμένη απαλά μέσα στο στόμα,
βλέποντας τα τρέχοντα νέα του πολέμου. Εισάγετε κουταλιές,
βελόνες πλεξίματος, ένα κομμάτι υδραυλικό σωλήνα.
Χαζέψτε το ταβάνι, το σαγόνι χαλαρό σαν πυθώνας που καταβροχθίζει,
και προσπαθήστε να επικαλεστήτε εκείνα τα σοκ που διασχίζουν
το σώμα αλλα το αφήνουν ανέπαφο—το αγκομαχητό της πανικόβλητης
ανάσας, το ‘χούμ-π’ μιας κοντινής έκρηξης, μια κραυγή.
Η σκεφτήτε το στρατιώτη που έβγαλε βήχοντας μια σφαίρα εν υπνώση,
θραύσμα ξεσηκώνοντας απο ανθρώπινο μηρό
πρός την ελευθερία. Τότε πια θα είστε έτοιμος να δεχθείτε μια αμβλεία
ξιφολόγχη, ασημένια και γλιστερή απο σάλια. Διατάξτε
το σώμα σας γύρω απο αυτό το θανατηφόρο αδράχτι,
επαναλάβετε στον εαυτό σας—Είμαι ανέπαφος. Ανέπαφος.
Translation / Μετάφραση:
David Clarke / Νταβίδ Κλάρκ
Helen Dimos / Ελένη Δήμου
Zafiris Nikitas / Ζαφείρης Νικήτας
Recent Comments